NASUM - GRIND FINALE

Προσπαθώ να αποφεύγω τα κλισέ. Όλοι γνωρίζουν την τραγωδία πίσω από αυτόν τον δίσκο και ό,τι παραπάνω και να γράψω εγώ δεν πρόκειται να αλλάξει την κατάσταση. Έτσι θα ξεκινήσω γκρινιάζοντας. Αυτό που ανέκαθεν μου την έσπαγε στους grindcore δίσκους, ήταν ο μεγάλος αριθμός των κομματιών που περιείχαν (απόρροια της μικρής διάρκειάς των τραγουδιών). Που πας κύριε και κυκλοφορείς δίσκο με 40 κομμάτια ; Εμείς που θέλουμε να rippαρουμε το cd για το i-pod τι θα κάνουμε;
Και δόστου να πληκτρολογώ ώρες ατελείωτες τους τίτλους με το χέρι, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις είναι κάτι μακρινάρια που δεν χωράνε στο tag και να βλαστημώ την ώρα και την στιγμή που δεν έγινα οπαδός του progressive rock να ξενοιάσω… (Πιστεύω ότι οι οπαδοί των Bal-Sagoth θα συμμερίζονται τις παραπάνω ανησυχίες μου – από άλλη οπτική γωνία βέβαια).
Και τώρα σκάει μύτη αυτό… 152 κομμάτια μοιρασμένα σε δύο cd, τουτέστιν όλα τα ακυκλοφόρητα των Nasum, σε μια καταπληκτική digipack συσκευασία η οποία συνοδεύεται από ένα περιεκτικότατο βιβλιαράκι το οποίο περιέχει φωτογραφίες, flyers, πληροφορίες για κάθε ηχογράφηση και όλους τους στίχους (σιγά το κατόρθωμα θα πουν κάποιοι…). Δεν έχω να πω πολλά. Οι σχετικοί γνωρίζουμε την προσφορά των Nasum στην εξέλιξη του grindcore και σίγουρα αυτό το cd δεν πρόκειται να αφαιρέσει ούτε να προσθέσει κάτι στον μύθο τους. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για τους φίλους τους να συμπληρώσουν την δισκογραφία τους. Οι υπόλοιποι ας ξεκινήσουν από το Shift.

Υ.Γ.
Και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και την αντίστοιχη συλλογή των Agoraphobic Nosebleed με άλλα 136 ακυκλοφόρητα κομμάτια (η οποία τιτλοφορείται απειλητικά volume 1 - φανταστείτε τι μας περιμένει).

1996… Rolling Under…Μια από τις αμέτρητες αναζητήσεις μου σε δισκάδικα. Ξαφνικά ακούω τον Μπάμπη Αργυρίου να αναγγέλλει ότι θα παίξει το κομμάτι της χρονιάς …Σιωπή…ένας καινούργιος ήχος γεμίζει τα αυτιά μου…Forty Six & 2…ένας νέος έρωτας ξεκινάει…

2006…Μετράω μέρες μέχρι τις 2 Μαΐου που θα κυκλοφορήσει το νέο album των Tool…Προσωρινή παρηγοριά τα δύο dvd singles με τα videos των Parabola και Schism…Aισθητική στην παράδοση του Stinkfist, σκοτεινή και ίσως για κάποιους ενοχλητική …Commentaries από Jello Biafra για το Parabola και David Yow (Jesus Lizard) για το Schism με το πρώτο να είναι ξεκαρδιστικό και το δεύτερο ξενέρωτο... Bonus σε κάθε single ένα remix για κάθε κομμάτι, με το 20-λεπτο του Schism να ξεχωρίζει…

But I'm still right here
Giving blood, keeping faith
And I'm still right here.
Wait it out,
Gonna wait it out,
Be patient (wait it out).
And if there were no rewards to reap,
No loving embrace to see me through
This tedious path I've chosen here,
I certainly would've walked away by now.
And I still may.
Gonna wait it out.

http://www.toolband.com

I Don’t Wanna Hear It…

Όταν κάπου στα 16 (για τους κουτσομπόληδες αυτό ήταν 15 χρόνια πριν…κάντε τον λογαριασμό μόνοι σας…) άρχισα να ακούω φανατικά Hardcore και Punk, αυτό που με συγκίνησε και με έκανε να ταυτιστώ αμέσως με αυτό το είδος μουσικής ήταν η αλήθεια και η εντιμότητα που (πίστευα ότι) έκρυβε μέσα του. Η αίσθηση του να «ανήκεις» σε μια σκηνή όπου οι έννοιες ενότητα, ακεραιότητα, φιλία, υποστήριξη ήταν αυτονόητες και χαρακτήριζαν κάθε εκδήλωση της καθημερινής σου ζωής, δεν νομίζω να άφηνε κανένα επαναστάτη της μετεφηβικής ηλικίας ασυγκίνητο. Οι καιροί βέβαια πέρασαν και κάποιος πιο κυνικός θα μπορούσε να πει ότι από όλη αυτήν την «σκηνή» το μόνο που απέμεινε σήμερα, είναι μερικά t-shirts και baggy παντελόνια που είναι δύσκολο να φορεθούν στο γραφείο και κάποιοι δίσκοι και cd που ακούγονται παρωχημένα.
Η αλήθεια είναι όμως πάντα στην μέση και εγώ προσωπικά πιστεύω ότι για κάποιους το Hardcore ήταν κάτι παραπάνω από άλλο ένα είδος μουσικής και κάτι παραπάνω από μια απλή εφηβική ανάμνηση. Μέσα σε αυτούς συγκαταλέγω και τον εαυτό μου. Αισθάνομαι υπερήφανος που από εκείνα τα χρόνια μπορώ να κρατήσω την ανάμνηση κάποιων ανθρώπων που με την στάση ζωής τους, με έκαναν να πορεύομαι με μια συγκεκριμένη κοσμοθεωρία. Ένας από αυτούς είναι και ο Ian McKay (Minor Threat, Fugazi, Dischord Records κτλ). Αν και ποτέ δεν ήμουν straight edge (…κάπνιζα 12 χρόνια και πίνω ακόμη αρκετά…) η στάση ζωής του πίστευα ότι καθρέπτιζε και καθρεπτίζει ακόμη όσα κήρυττε με την μουσική του. Με άλλα λόγια ήταν αυθεντικός.
Θα αναρωτηθείτε βέβαια γιατί με έχει πιάσει αυτή η διάθεση ονειροπόλησης. Θα σας πώ αμέσως… Σαν γνήσιο technology freak και gadget maniac αγόρασα ένα i-Pod, το οποίο μέχρι πρόσφατα «γέμιζα» με υλικό από την προσωπική μου δισκοθήκη αφού είμαι κατά του downloading (νόμιμο ή παράνομο). Κάποια στιγμή αποφάσισα να «μπώ» στο i-tunes και να δώ τι είναι διαθέσιμο προς αγορά. Ένα από τα πράγματα που «αγόρασα» ήταν και το πρώτο demo των Minor Threat (…μάλιστα έγραψα και κριτική για το demo στην αντίστοιχη υπηρεσία μιας και ήμουν ο πρώτος που το «κατέβασα»…). Εκείνη την στιγμή το διασκέδασα, αλλά αργότερα μπήκα σε σκέψεις. Μην με παρεξηγείτε. Λατρεύω την τεχνολογία (άλλωστε είναι το μέσο που μου παρέχει τα χρήματα με τα οποία αγοράζω το ψωμί μου και τα cd που εμπλουτίζουν την δισκοθήκη μου) αλλά παρόλη την ευκολία και την αμεσότητα αυτού του τρόπου αγοράς μουσικής, τίποτε μα τίποτε δεν πρόκειται ποτέ να υποκαταστήσει (ούτε λόγος να αντικαταστήσει) μια βόλτα και ένα «χάσιμο» στα δισκάδικα ή την απεγνωσμένη αναζήτηση ενός δίσκου και το αίσθημα την στιγμή της εύρεσής του. Δεν είμαι από τους «κολημμένους» που θα κατηγορήσουν τον Ian McKay για ξεπούλημα, αλλά αυτό που θα κάνω αμέσως μετά είναι να φτιάξω ένα cd με τα mp3 του demo, θα το αντιγράψω σε κασέτα και αφού φωτοτυπήσω το εξώφυλλο (που κατέβασα από το Internet) θα την τοποθετήσω δίπλα στις υπόλοιπές που κρατάω από τα εφηβικά μου χρόνια. Η τεχνολογία στην υπηρεσία της ανάμνησης…

…Early to finish, I was late to start
I might be an adult, but I’m a minor at heart
Go to college, be a man, what’s the fucking deal?
It’s not how old I am, it’s how old I feel…

This Song: For The True And Passionate Lovers Of Music…

…Λατρεύω αυτήν την αίσθηση… Θα μου πείτε βέβαια και τι σας νοιάζει εσάς (κοινώς στ΄αρχίδια σας) αλλά παρακαλώ αφήστε με να ολοκληρώσω. Δεν σας έχει τύχει ποτέ να ανακαλύψετε κάτι που ο υπόλοιπος κόσμος θαρρείς και κρατά καλά προφυλαγμένο, κάτι που όταν τελικά σας αποκαλύπτεται- σας φαίνεται συνταρακτικό και το ερωτεύεστε για πάντα ; Εμένα στα 15 (και βάλε) χρόνια που σπαταλώ τον χρόνο μου και τα χρήματά μου στο κυνήγι ήχων, μου έχει τύχει πολλές φορές. Κάθε φορά αλλάζει μόνο το όνομα ... Fugazi, Deftones, Isis, Converge, Neurosis, Rush, Refused, Snapcase, Soulside, θα μπορούσα να αραδιάζω ονόματα μέχρι το πρωί... Αν η σκέψη που γυρίζει στο μυαλό σας έχει ακόμη να κάνει με συγκεκριμένο μέρος της ανδρικής ανατομίας (κοινώς τα αρχίδια σας) σταματήστε την ανάγνωση εδώ. Αλλιώς παρακαλώ ακολουθήστε με…

…And We All Will Bleed Together…

…Shai Hulud. Μέχρι πρόσφατα το μόνο άκουσμα που είχα από το υπέρτατο αυτό συγκρότημα ήταν η συμμετοχή τους στο tribute των Bad Brains (με το Fearless Vampire Killers). Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο δισκάκι το είχα βρει σε προσφορά και το είχα αγοράσει κυρίως για τις συμμετοχές των Entombed, Sepultura, Boy Sets Fire και Cave In (άλλο τεράστιο συγκρότημα που έπρεπε να βρίσκεται στην παραπάνω λίστα…), οπότε δεν το είχα ακούσει αρκετά προσεκτικά. Τον τελευταίο καιρό όμως «έπεφτα» συνέχεια πάνω στο όνομα Shai Hulud. Μέχρι που ένα απόγευμα ενώ έκανα ζάπιγκ, «έπεσα» σε μια εκπομπή ιδιωτικού καναλιού η οποία παρουσίαζε αφιέρωμα σε μια νεανική θεατρική ομάδα. Μια από τις κοπέλες της ομάδας (η οποία παρεμπιπτόντως ήταν γλυκύτατη και θα ήθελα να της κάνω πρόταση γάμου) φορούσε μπλουζάκι Shai Hulud. Το θεώρησα σημάδι από την μοίρα και έτσι παρήγγειλα αμέσως –αφού ψάχτηκα λίγο- το That Within Blood Ill-Tempered. Όταν έφτασε, με τρεμάμενα χέρια έβαλα το δισκάκι στο cd player και μετά το πρώτο άκουσμα δεν ήξερα…

…Whether To Cry Or Destroy…

…έτσι ακριβώς. Υπάρχουν δίσκοι, με στίχους και ήχους που με κάνουν να είμαι υπερήφανος για την μουσική που ακούω. Που με κάνουν να πιστεύω, όπως παλιά, ότι το Hardcore είναι more than just music και ότι είναι πραγματικά lifestyle. (όχι με την ξεφτιλισμένη έννοια που έδωσαν στην λέξη διάφοροι κατά καιρούς). Ένας τέτοιος δίσκος είναι και αυτός. Μιλάμε για οργή, μελωδία και συναίσθημα που ξεχειλίζει από κάθε στροφή του cd αλλά πάνω από όλα μιλάμε για ποίηση και ήθος. Δεν θα γράψω άλλα, αφήνω τους στίχους να μιλήσουν για μένα…

this song:i have this song: to sing certain words must be screamed rather than be sung or spoken:i am alive and vigorous......as they toil without love.fight without purpose,and live without passion...i am alive and vigorous.in this song: is where i belong.within these moments there are no outsiders.within the body of the song:time stands still.one is al,and all is beautiful -the beautiful moment of song and passion.we will all sing.we will all dance.if a human's nature is to war,this song:is a battleground,and this voice,a weapon one thousand voices -or trumpet call to arms.passion's promise;true love's reward -a pure expressionin truth and sincerity.passion's promise:true love's reward, is this song:what will become of this song:...pray not a fallen banner,or screamed words to the deaf,for life is weary without song, or sound of harps.this is a song for the impassioned.this is strength for the heards on sleeves -a shining sentiment where voices soar and melod wells tears in the eyes.we will all sing the same song,this song,together.

…αυτοί οι στίχοι για μένα συνοψίζουν όλα όσα αγάπησα και θα αγαπώ στην Μουσική μέχρι να πεθάνω. Οι υπόλοιποι ακόμη δεν πειστήκατε;

…Rest Assured This Is Sincere This Is True…

http://www.hulud.com
http://www.ruleeverymoment.com

I'd Rather Die On My Feet, Than Keep On Living On My Knees...

Αυτές οι γραμμές γράφονται αμέσως μετά το live των Soulfly στην Υδρόγειο. Ήταν η δεύτερη φορά που τους έβλεπα ζωντανά και ήθελα να κάνω μια παρουσίαση του live μιας και οι Soulfly τυγχάνουν μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Δυστυχώς όμως το τέλος της συναυλίας με βρήκε να έχω μάθει κάποια δυσάρεστα νέα και κάθε διάθεση για γράψιμο μου έφυγε…
…ΣΚΑΤΑ…
Ελπίζω τουλάχιστον όλοι όσοι ήταν εκεί να πέρασαν τόσο καλά όσο πέρασα και εγώ…

Υ.Γ.
Κάποιες φορές αισθάνομαι τυχερός που κάθε στιγμή της ζωής μου εύκολη ή δύσκολη, ευχάριστη ή δυσάρεστη έχω την δυνατότητα να την συνδέω με κάποιους ήχους και κάποιες μουσικές…