Παρασκευή, Αυγούστου 25, 2006

ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΝΗΣΥΧΗΣΕΙ...

Ο ΣΟΥΜΑΧΕΡ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΤΟΥ Π. ΨΩΜΙΑΔΗ

Στο πλαίσιο του ποδοσφαιρικού αγώνα που δόθηκε για φιλανθρωπικούς σκοπούς μεταξύ της εθνικής των πιλότων της F1 και της ομάδας Ελλήνων επίλεκτων, στον οποίο έλαβε μέρος ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο παγκόσμιος πρωταθλητής της φόρμουλα1 Μίκαελ Σουμάχερ υπέγραψε στη φανέλα, που φορούσε ο κ.Ψωμιαδης.


Πηγή : ΤΜΗΜΑ ΤΥΠΟΥ - ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ(25/08/06)

Πέμπτη, Αυγούστου 24, 2006


ΑΦΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΒΕΣΠΑ ΤΟΥ, ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙ...





Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΜΑΧΕΡ

«Μπορεί ο Μίκαελ Σουμάχερ να είναι ο γρηγορότερος οδηγός του κόσμου και να φημίζεται για τις ποδοσφαιρικές ικανότητες που διαθέτει, όμως θα πρέπει να γνωρίζει ότι δε θα του είναι καθόλου εύκολο να –σπάσει- την ελληνική άμυνα».
Αυτά δήλωσε σήμερα το μεσημέρι ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης, την ώρα που προπονείτο για το αυριανό μεγάλο διεθνές φιλικό παιχνίδι, μεταξύ των πιλότων της F1 και επίλεκτων ελλήνων πολιτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων, κ.α. που θα γίνει στο γήπεδο Καραϊσκάκη, για φιλανθρωπικό σκοπό.

Όπως είναι γνωστό ο κ. Ψωμιάδης ήταν από τους πρώτους που προσκλήθηκαν να πάρει μέρος στον αγώνα και όπως δήλωσε: «δε θα μπορούσα να λείψω ποτέ από μια πρόσκληση που έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα και μάλιστα όταν οι εισπράξεις του αγώνα θα έχουν αποδέκτη το ίδρυμα Το χαμόγελο του παιδιού!»

Έτσι λοιπόν αύριο το βράδυ θα δώσει το ποδοσφαιρικό του παρών, φορώντας τη φανέλα με το νούμερο 5 στην πλάτη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (23/08/2006)

Τρίτη, Αυγούστου 22, 2006

Όταν χίλιες λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που νιώθω για μια καταστροφή σαν της Χαλκιδικής και εσύ λογοκρίνεις ένα post μου επειδή περιείχε μια λέξη "ακατάλληλη", τότε στα μάτια μου δεν διαφέρεις από αυτόυς που έβαλαν την φωτιά...

Γιατί ρε πούστη μου...

...31 καλοκαίρια, εκεί... Αμέτρητοι φίλοι, εκεί... Άλλοι τόσοι έρωτες, εκεί... Ξενύχτια, μεθύσια, εκεί... Το Σάββατο που έφευγα δεν φανταζόμουν το τί θα επακολουθούσε. Και τώρα εγκλωβισμένος 600 χλμ. μακριά, θέλω να φύγω να πάω να αντικρύσω με τα μάτια μου αυτό που έγινε...


Αυτό το CD έχει καρφωθεί την τελευταία εβδομάδα στο αμάξι μου. Εντάξει δεν είμαι και πολύ υπερήφανος για αυτό, αλλά λίγο η ανάλαφρη καλοκαιρινή διάθεση, λίγο η πλύση εγκεφάλου που υπέστην στα clubs και στα beach bar της Χαλκιδικής, έχω κολλήσει. Ανέκαθεν θεωρούσα την "άλλη μεριά" (freestyle) καλύτερη και αξιολογότερη καλλιτεχνικά αλλά τα τελευταία χρόνια έχω διαγνώσει μια ατελείωτη "κλαψομουνίαση". Άσε που έτσι όπως το πάει ο xοντρός στο τέλος θα μείνει μόνος με την Sadhazinia να κλαίνε την μοίρα τους και να καταριούνται αυτόυς που τους εγκατέλειψαν...

Υ.Γ.

στα συν το sample από "Το τραγούδι μου" του Πασχάλη (το οποίο με την σειρά του είναι διασκευή του "Prison song" του Graham Nash) γιατί μου επανέφερε παιδικές αναμνήσεις...

Δευτέρα, Ιουνίου 19, 2006

Ζηλεύω...

...την ικανότητά σου να διαβάζεις "μέσα" από τις λέξεις, μα πιο πολύ ζηλεύω την ικανότητά σου να λές τόσα πολλά γράφοντας τόσο λίγα...

Τετάρτη, Ιουνίου 14, 2006


Έχω πολλές μέρες να γράψω, αλλά ούτως ή άλλως δεν μου "έβγαινε" και τίποτε το σημαντικό οπότε προτίμησα να απέχω. Αν εξαιρέσουμε την σύντομη βόλτα στην Αθήνα και το τέταρτο (ο Θεός να το κάνει με τέτοιο κρύο) μπάνιο το Σαββατοκύριακο, οι ημέρες μου περνάν αργά και βασανιστικά εν αναμονή των (όποιων) εξελίξεων. Τέλος πάντων...
Τελικά κατάφερα να δω το SAW II αλλά από την μια οι υπερβολικές μου προσδοκίες, από την άλλη το γεγονός ότι το όποιο στοιχείο έκπληξης και ανατροπής έχει χαθεί πλέον μετά το πρώτο μέρος, με έκαναν να μην ενθουσιαστώ και πολύ. Μπορεί να φταίει και η διάθεσή μου... Μετά από λίγες μέρες είδα και το Nekromantik και αναρωτήθηκα γιατί δεν γυρίζονται τέτοιες ταινίες πλέον. Βέβαια, σκέφτομαι ότι ένα από τα στοιχειά που κάνουν αυτήν την ταινία τοσο ενοχλητική είναι ο "ερασιτεχνισμός" της που αυξάνει το επίπεδο του ρεαλισμού. Δεν τολμώ να φαντστώ μια στυλιζαρισμένη hollywoodιανή εκδοχή αυτού του αριστουργήματος με μια ξανθιά bimbo στην θέση της πρωταγωνίστριας (αν και δεν θα με χαλούσε η Paris Hilton στον ρόλο του κομμένου στα δύο πτώματος της αρχικής σκηνής-αρκεί να ήταν διαμελισμένη πραγματικά)...
Το soundtrack των ημερών περιστρέφεται γύρω από τρία ονόματα που έβγαλαν καινούργια cd πρόσφατα. Tool, Pearl Jam και Red Hot Chili Peppers. Και οι τρείς δεν κυκλοφόρησαν και τις καλύτερες δουλειές τους, με μεγαλύτερη απογoήτευση αυτή που πήρα από τους Tool...ΟK το cd δεν είναι και για πέταμα απλώς είχα μεγαλύτερες προσδοκίες (για άλλη μια φορά). Οι Pearl Jam και οι Red hot Chili Peppers από την άλλη το μόνο που έχουν να κάνουν, είναι από μια τελευταία περιοδεία (η οποία θα περιλαμβάνει και την υποανάπτυκτη συναυλιακά χώρα μας) και μετά να διαλυθούν πριν καταλήξουν σαν τους Rolling Stones. Άκουσα και τους The Raconteurs αλλά πέρα από κανά δυο τραγούδια που θα μπούν σε κάποια συλλογή που θα "κάψω" για το καλοκαίρι, δεν τρελάθηκα. Στο αμάξι έχει "κολλήσει" η νέα συλλογή που συνοδεύει το τελευταίο Kerrang στην οποία καινούργια group διασκευάζουν κλασικά metal και punk κομμάτια. Highlight η διασκευή των Killswitch Engage στο Holy Diver !!! Πάμε για classic metal revival ή κάνω λάθος ;

Υ.Γ.
Γράφοντας, ακούω το bootleg των Pearl Jam από την Πράγα. Στην αρχή του δεύτερου cd o Eddie Vedder αφιερώνει το Even Flow σε 6 παιδιά από την Ελλάδα που συνάντησε στον δρόμο πριν από την συναυλία, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι μπορεί να μην δοθεί ποτέ η ευκαιρία στους Pearl Jam να παίξουν στην Ελλάδα. Ελπίζω να μην βγούν αληθινά τα λεγόμενά του και στις 30 του Σεπτέμβρη να εκπληρώσω ένα ακόμη από τα συναυλιακά μου απωθημένα...

Δευτέρα, Ιουνίου 05, 2006


Την Παρασκευή έφυγα νωρίς από την δουλειά με σκοπό να δω επιτέλους το SAW II (όσοι δεν έχετε δει το πρώτο μέρος σας συμβουλέυω να το κάνετε αμέσως όπως επίσης να ακούσετε και το φοβερό soundtrak που το συνοδεύει). Για κακή μου τύχη όλες οι κόπιες από το video club είχαν ενοικιαστεί και έτσι μη έχοντας διάθεση να δω κάποιο άλλο θρίλερ στράφηκα σε κάτι πιο σινεφίλ και συγκεκριμένα στο Intimacy (Σαρκική Εξάρτηση ελληνιστί). Θα πρέπει να ομολογήσω ότι ο βασικός λόγος που με έκανε να νοικιάσω την συγκεκριμένη ταινία ήταν η "φήμη" που την συνοδεύει και μιλάω φυσικά για την περίφημη "πίπα" (sic) που κάνει κάποια στιγμή η Kerry Fox στον αντιπαθέστατο (και φαλακρό) πρωταγωνιστή και για την οποία τόσα έχουν γραφτεί.
Παρακολουθώντας την ταινία, μου γεννήθηκε η απορία για το τί είναι αυτό που διαφοροποιεί τελικά μια ταινία σαν και αυτή από μια πορνό. Και εξηγούμαι. Στην αρχική σκηνή της ταινίας, η πρωταγωνίστρια ξυπνάει τον πρωταγωνιστή επισκεπτόμενή τον στο (ο θεός να το κάνει) σπίτι του και αφού μεσολαβεί ένας υποτυπώδης διάλογος, αρχίζουν και πηδιούνται δίχως αύριο, μόλις 3 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα από την έναρξη (συμπεριλαμβανόμενων και των τίτλων). Μεσολαβεί ακόμη μια υποτυπώδης σκηνή με διαλόγους γραμμένους στο πόδι και στη συνέχεια ακόμη ένα γαμήσι. Περιτό να σας πώ ότι η ταινία συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με τα γαμήσια να διαδέχονται σκηνές προβληματισμού και αναδρομής στο παρελθόν ανα δέκα λεπτά.
Καταβάλοντας υπέρτατη προσπάθεια να την παρακολουθήσω μέχρι τέλους (για να μην πάνε χαμένα και τα δύο ευρώ που έδωσα) συμπέρανα τελικά ότι τό μόνο πράγμα (πέραν των ομορφότερων πρωταγωνιστών) που διαφοροποιεί μια τσόντα από μια καλλιτεχνική ταινία με σκηνές πραγματικού σεξ είναι η ειλικρίνεια και η τιμιότητα των προθέσεων...


...όσο για την "επίμαχη" σκηνή, αφήστε το καλύτερα γιατί θα γίνω πολύ κακός...

Παρασκευή, Ιουνίου 02, 2006

Χτές συνάντησα την Μ. μετά από πολύ καιρό. Χαιρετηθήκαμε τυπικά και μου χαμογέλασε. Στο χαμόγελό της όμως δεν αναγνώρισα τίποτα από όσα έβλεπα παλιά... Αισθάνθηκα απίστευτα ανακουφισμένος...