Η άνοιξη έχει μπει για τα καλά, και εγώ θα γράψω για ό,τι συνταρακτικό άκουσα, είδα ή διάβασα τις προηγούμενες ημέρες.

Violence (Grindcore Hardcore Punk) (Winter 2005-2006): Η αλήθεια είναι ότι είχε να πέσει fanzine στα χέρια μου κάτι χιλιάδες χρόνια (αν θυμάμαι καλά το τελευταίο ήταν το Chaos Rampant – που χαθήκατε ρε παιδιά ;). To εν λόγω έντυπο μας έρχεται από την Πολωνία και παρά τον τελείως άστοχο τίτλο του (γιατί πρέπει η σκληρή μουσική να ταυτίζεται με την βία ;) εντυπωσιάζει, με μια πρώτη ματιά, για το πολύ καλό στήσιμό του και την πληθώρα των θεμάτων του (με έμφαση στο Grindcore). Λέω με μια πρώτη ματιά γιατί ένας προσεκτικός αναγνώστης θα παρατηρήσει αφενός την σχεδόν μονομερή παρουσίαση μιας συγκεκριμένης εταιρίας (η οποία το διανέμει κιόλας – τι κάνει νιάου νιάου…) και αφετέρου το ετερόκλητο των συνεντεύξεων οι οποίες αναδημοσιεύονται από άλλα έντυπα και η πλειοψηφία τους δεν ξεφεύγει από το κλασικό πλαίσιο ερώτηση - απάντηση. Υπεύθυνος είναι ένας τυπάκος με το όνομα Karol και όσο και αν θαυμάζω τις ικανότητές του στο να κλείνει συμφωνίες θα θυμίσω ότι τις παλιές καλές εποχές τα fanzine έβγαιναν για να παρουσιάσουν συγκροτήματα τα οποία αγνοούνταν από τις μεγάλες εταιρίες και περιοδικά και ότι αυτό που έκανε ένα έντυπο να ξεχωρίζει ήταν το μεράκι και η ψυχή που έβαζε ο δημιουργός του και όχι η έγχρωμη εκτύπωση και το χαρτί πολυτελείας.

Q.O.T.S.A. – Over The Years And Through The Woods / Agnostic Front – Live At CBGB (DVD/CD): Ο ελεύθερος μου χρόνος είναι λίγος και για αυτό είναι και πολύτιμος. Μισώ το να είμαι καθηλωμένος στον καναπέ και να παρακολουθώ ένα DVD ειδικά όταν αυτό είναι βαρετό μέχρι αηδίας. Αντίθετα ακόμη και η πιο αδιάφορη μουσική μπορεί να συνδυαστεί με οποιαδήποτε εργασία. Με βάση το παραπάνω σκεπτικό τα δύο συγκεκριμένα live «πακέτα» (CD/DVD) αποτελούν δυο τελείως αντίθετες περιπτώσεις. Λατρεύω την μουσική των Q.O.T.S.A. αλλά στο DVD, αυτό που παρακολουθείς είναι μια τελείως απρόσωπη και στατική εμφάνιση. Η μουσική των Agnostic Front από την άλλη δεν αποτελεί και κάτι το ρηξικέλευθο αλλά αυτό που αποτυπώνεται στο DVD είναι 100% ενέργεια και ιδρώτας. Αφήνω δε την επικοινωνία με το κοινό (χαρακτηριστικό γνώρισμα των hardcore shows). Τυγχάνει να έχω δει και τα δύο συγκροτήματα ζωντανά και θα έλεγα ότι η αίσθηση που αφήνουν τα δύο DVD (τουλάχιστον σε εμένα προσωπικά) είναι η ίδια με τις αντίστοιχες ζωντανές εμφανίσεις τους.

A 20th Anniversary Tribute. Kerrang presents Remastered (Metallica’s Master Of Puppets Revisited): Αν πριν από 6-7 χρόνια κάποιος μου έλεγε ότι θα ερχόταν καιρός που το εν λόγω περιοδικό θα έκανε αφιέρωμα στην επιδραστικότητα του Master Of Puppets και θα κυκλοφορούσε και tribute cd θα τον περνούσα για τρελό. Δεν βαριέστε, το trend της εποχής λέγεται metalcore και ο σκληρός ήχος έχει πέραση, έτσι και το Kerrang πηδάει στο βαγόνι. Eπιστρέφοντας στο cd, με μια καθαρά αντικειμενική «αυτιά», θα έλεγα ότι οι συνήθεις ύποπτοι (Machine Head, Trivium, Chimaira, Funeral For A Friend) προβιβάζονται, κάποιοι άλλοι παραπέμπονται τον Σεπτέμβριο (Mendeed, Bullet For My Valentine), ενώ κάποιοι άλλοι (Fightstar) μένουν στάσιμοι και προτείνεται ο παραδειγματικός τους ανασκολοπισμός. Τελευταίους άφησα τους Mastodon οι οποίοι στο Orion, αποδεικνύουν πόσο τεράστια συγκροτηματάρα είναι Εν κατακλείδι, αν το cd αυτό γίνει αφορμή κάποιοι 15χρονοι να αναζητήσουν και να ακούσουν το αυθεντικό Master Of Puppets έχει πετύχει τον στόχο του, αν όμως θέλετε να ακούσετε ένα πραγματικά καλό tribute στο εν λόγω album τότε προτιμήστε το official bootleg των Dream Theater.

Τι άκουσα την εβδομάδα που μας πέρασε…

Gardenbox – Last Resort: Ναι, είναι ελληνικό συγκρότημα και αυτός μάλιστα είναι ο τρίτος δίσκος τους. Ίσως η καλύτερη απάντηση στην ηλιθιότητα της Eurovision που μας περιβάλει τον τελευταίο καιρό.
Αγοράστε το από εδώ: http://www.venerateindustries.com

Agoraphobic Nosebleed – Bestial Machinery (Anb Discography Vol 1): Διπλό Cd με136 (!!!!) ακυκλοφόρητα «τραγούδια» από συλλογές και splits. Υπερηχητικές ταχύτητες με τον ρυθμό να δίνεται από ένα δαιμονισμένο drum machine. Σίγουρα όχι η καλύτερη μουσική για να ακούς ενώ οδηγείς…

Caliban – The Undying Darkness: Η κουράδα που έβγαλα το πρωί, έχει μεγαλύτερη μουσική αξία από αυτό εδώ το ξερατό. Τελειωμένοι οριστικά…

Mastodon – Call Of The Mastodon: Το Lifesblood E.P., συν τα κομμάτια από το 7ιντσο που είχαν βγάλει στην Reptilian Records. Για όσους δεν είχαν τα παραπάνω δισκάκια ευκαιρία να αποκτήσουν τα κομμάτια, για εμάς τους υπόλοιπους ευκαιρία να διασώσουμε τα βινύλιά μας. Υπεράνω κριτικής…

Sepultura – Dante XXI:

Facts:

Η συναυλία τους την 1/5/1992 στον Ελλήσποντο ήταν η πρώτη που παρακολούθησα στην ζωή μου
Μέχρι και το Roots προσκυνώ οτιδήποτε κυκλοφόρησε κάτω από το όνομά τους, το δε Roots το κατατάσσω μέσα στα 10 πιο αγαπημένα μου albums
Θεωρώ τους δίσκους των Soulfly κλάσεις ανώτερους από κάθε σκατουλάκι που κυκλοφόρησαν οι Sepultura με τον Derek Green στα φωνητικά
Περιμένω εναγωνίως την «επανένωση» με τον Max (μια ψυχή που ‘ναι να βγει…)
Τα ψευτοκουλτουριάρικα περί Δάντη (Beautiful…) αδυνατούν να με ψαρώσουν (για τους Sepultura μιλάμε…)

Παρόλα τούτα δηλώνω:

Το album αυτό ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου (οι οποίες ούτως ή άλλως ήταν χαμηλές…)
Το ακούω στο αυτοκίνητο κάθε πρωί πηγαίνοντας στην δουλειά και μου ανεβάζει την διάθεση
Αν είναι μέσα στην ίδια χρονιά να κυκλοφορούν δύο πολύ καλά albums καλύτερα να παραμείνουν χώρια με τον Max

Απογοήτευση της εβδομάδας: Δεν κατάφερα να πάω στους Sisters Of Mercy. Ούτως ή άλλως το επερχόμενο συναυλιακό καλοκαίρι και φθινόπωρο προμηνύονται πολλά υποσχόμενα οπότε θα αποζημιωθώ…