Την Παρασκευή έφυγα νωρίς από την δουλειά με σκοπό να δω επιτέλους το SAW II (όσοι δεν έχετε δει το πρώτο μέρος σας συμβουλέυω να το κάνετε αμέσως όπως επίσης να ακούσετε και το φοβερό soundtrak που το συνοδεύει). Για κακή μου τύχη όλες οι κόπιες από το video club είχαν ενοικιαστεί και έτσι μη έχοντας διάθεση να δω κάποιο άλλο θρίλερ στράφηκα σε κάτι πιο σινεφίλ και συγκεκριμένα στο Intimacy (Σαρκική Εξάρτηση ελληνιστί). Θα πρέπει να ομολογήσω ότι ο βασικός λόγος που με έκανε να νοικιάσω την συγκεκριμένη ταινία ήταν η "φήμη" που την συνοδεύει και μιλάω φυσικά για την περίφημη "πίπα" (sic) που κάνει κάποια στιγμή η Kerry Fox στον αντιπαθέστατο (και φαλακρό) πρωταγωνιστή και για την οποία τόσα έχουν γραφτεί.
Παρακολουθώντας την ταινία, μου γεννήθηκε η απορία για το τί είναι αυτό που διαφοροποιεί τελικά μια ταινία σαν και αυτή από μια πορνό. Και εξηγούμαι. Στην αρχική σκηνή της ταινίας, η πρωταγωνίστρια ξυπνάει τον πρωταγωνιστή επισκεπτόμενή τον στο (ο θεός να το κάνει) σπίτι του και αφού μεσολαβεί ένας υποτυπώδης διάλογος, αρχίζουν και πηδιούνται δίχως αύριο, μόλις 3 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα από την έναρξη (συμπεριλαμβανόμενων και των τίτλων). Μεσολαβεί ακόμη μια υποτυπώδης σκηνή με διαλόγους γραμμένους στο πόδι και στη συνέχεια ακόμη ένα γαμήσι. Περιτό να σας πώ ότι η ταινία συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με τα γαμήσια να διαδέχονται σκηνές προβληματισμού και αναδρομής στο παρελθόν ανα δέκα λεπτά.
Καταβάλοντας υπέρτατη προσπάθεια να την παρακολουθήσω μέχρι τέλους (για να μην πάνε χαμένα και τα δύο ευρώ που έδωσα) συμπέρανα τελικά ότι τό μόνο πράγμα (πέραν των ομορφότερων πρωταγωνιστών) που διαφοροποιεί μια τσόντα από μια καλλιτεχνική ταινία με σκηνές πραγματικού σεξ είναι η ειλικρίνεια και η τιμιότητα των προθέσεων...


...όσο για την "επίμαχη" σκηνή, αφήστε το καλύτερα γιατί θα γίνω πολύ κακός...